Misschien herinner je je mijn worsteling van begin van het jaar nog? “Ik worstel en kom boven”, schreef ik.
Om je inderdaad een paar weken later te melden: “ik heb het weer!”.
Nu een paar maanden verder kan ik je vertellen dat ik het nog steeds heb. Het bruist en borrelt nog steeds van binnen.
Betekent dat dat het de afgelopen maanden een groot bruisend feest is geweest?
Zeker niet; in tegendeel. Er zijn genoeg momenten geweest waarop ik erg uitgedaagd werd.
Uitgedaagd om naar binnen te gaan. Naar mijn ‘zijn’ af te zakken. Voor mij betekent dat letterlijk af zakken want mijn ‘zijn’ zit in mijn buikgebied.
Daar zit immers je essentie, je geloof, je intuïtie, je schatten en ook je schades, angsten en twijfels.
Eenmaal afgezakt kwam ik daar steeds eenzelfde kant van mezelf tegen. Ik heb er al eens eerder over verteld: mijn onverzadigbaarheid.
Een karakterstructuur die onlosmakelijk met mij verbonden leek.
Het heeft best wel even geduurd om de essentie en effecten van deze karakterstructuur helemaal tot me door te laten dringen. En te ervaren op welke manieren en momenten ik deze structuur allemaal (veelal onbewust) inzette.
Kan me de allereerste confrontatie met mijn onverzadigbaarheid nog goed herinneren. Coach-collega Carin liet me begin 2015 (ik zei toch dat het even geduurd heeft om het te gaan snappen :-)) heel treffend en confronterend in mijn onverzadigbare spiegel kijken toen ik vertelde dat ik maar liefst 3 feestjes ging organiseren voor mijn jubileum van Trivalent. Weet haar precieze woorden niet meer maar het was in de trant van ‘1 feestje is niet genoeg, het moeten er gelijk 3 zijn?’. Ouch….
Enfin, lang verhaal kort: inmiddels heb ik aardig goed door hoe ik deze karakterstructuur doe, welke talenten het met zich meebrengt maar vooral wat me dat kost.
En het begon me teveel te kosten. Omdat iemand met deze karakterstructuur niet gemakkelijk genoeg heeft. En ook als er wel genoeg is, er onbewust voor zorgt dat het toch opgaat. Zodat ik, zoals het een echte goede vicieuze cirkel betaamt, weer kon zeggen: het is niet genoeg.
Benieuwd naar wat concrete voorbeelden?
En ga zo maar door…..
Nu zul je misschien denken: “Mens, maak het jezelf niet zo moeilijk, de oplossingen liggen voor de hand. Het is gewoon een kwestie van …..”.
Tsja, dat zou je denken. Dat denk ik zelf ook heel vaak als ik mijn verhaal aan anderen doe. Hoe moeilijk kan het zijn. “Leg de lat niet zo hoog, plan realistischer. vraag niet zo veel van jezelf en hou eerder op”, zeg ik dan tegen mezelf.
Maar dat is nu juist het venijnige aan karakterstructuren: die zitten zo in je cellen en in je ‘zijn’ verweven dat je ze niet met een paar rationele opdrachten verandert krijgt.
En hoe fijn is het dan om te merken dat 2 simpele zinnetjes mij en mijn karakter de afgelopen maanden enorm geholpen hebben!
Want ik ben blijven zoeken hoe ik de scherpe randjes van mijn onverzadigbaarheid er af kon krijgen.
Ik had in de tussentijd al ontdekt dat het mijn taak en uitdaging was genoegen te nemen met wat er is. Werkelijk vervuld te zijn. Instemmen met wat er is en werken aan mijn innerlijke tevredenheid.
Maar ja, net als veel van mijn coachees die ik mag begeleiden bij hun eigen persoonlijke thema, had ik nu zelf ook dat grote vraagteken: in theorie weet ik hoe ik in mekaar zit en wat eraan schort maar hoe verander ik dan?
Met de wetenschap dat de kern van al mijn onhandige onverzadigbare acties ‘m in mijn (onbewuste) overtuiging zat ‘er is niet genoeg’ ben ik gaan proberen hoe het zou zijn als ik deze overtuiging simpelweg eens zou omdraaien. Naar ‘er is genoeg’ en ‘het is genoeg’.
Want dat had ik inmiddels rationeel ook al uitgevogeld door met een realistischere blik naar mijn leven te kijken. Er is best heel veel om blij en tevreden over te zijn.
Dus iedere keer als ik mezelf betrapte op een gedachte of handeling die verraadde dat mijn ‘rupsje nooit genoeg’ weer aanstond, probeerde ik zoveel als kon, hierbij stil te staan en in mezelf te zeggen: ‘er is genoeg’ of ‘het is genoeg’.
Afhankelijk van de situatie koos ik voor de ene of de andere zin en probeerde ik echt even contact te maken met de betekenis ervan. Probeerde, want er zijn ook best momenten geweest dat ik er verre van overtuigd was dat er genoeg was.
Dus dat contact maken met de betekenis ervan lukte zeker niet altijd maar ondanks de innerlijke strijd die ik van binnen kon voeren, ben ik het ook op zulke momenten blijven zeggen.
En het hele gave is, is dat het zijn vruchten heeft afgeworpen. Echt waar!
Het lukt me veel beter om tevreden zijn met wat er is; ben minder bezig met wat er niet is. En dat is een stuk fijner, kan ik je vertellen! Ook Julius is er blij mee :-).
Ik merk echt een verandering in hoe ik mijn dag beleef, hoe ik naar Trivalent kijk en ben eerder in staat om een andere keuze te maken als ik merk dat ik weer onverzadigbaar begin te worden.
Oké vooruit, bij wijn en chocola heeft het nog niet helemaal de gewenste effecten maar ja, kleinigheidjes blijf je altijd houden, nietwaar?
In ieder geval merk ik dat ik hierdoor wat fijner en positiever door mijn leven ga en lijkt het wel alsof dingen meer gaan stromen.
Hoe gaaf is dat?!
Door twee eenvoudige zinnetjes die mij telkens weer uitnodigen weg te bewegen van iets wat mij ten koste gaat.
Want zo zie ik deze twee zinnen: als een uitnodiging om het anders te doen. Niet mezelf iets op te leggen maar mezelf uit te nodigen een beweging te maken.
Ben ondertussen heel benieuwd of jij bij het lezen van mijn verhaal herkenning hebt.
En mocht jij ook ergens weg van willen bewegen, wat zou dan jouw zinnetje kunnen zijn?
Laat het me weten; ik hoor jouw zin graag en mocht je het zelf niet bedacht krijgen, ik denk graag met je mee!
Ik heb namelijk genoeg 🙂
PS1: Het gaat om het daadwerkelijk doorvoelen van jouw eigen karakterstructuur. Pas dan kan er daadwerkelijke verandering optreden. Dus weten welke structuur vaak aanstaat bij je en welke kwaliteiten en vervormingen hierbij horen. En deze leren ontdekken en herkennen in allerlei denkbare situaties.
PS2: Blijft er nu niets meer over om aan te werken in mezelf? I wish… :-).
PS3: De tekst van de foto bovenaan deze blog komt uit de laatste Happinez en vond ik zo treffend dat ik ‘m graag op deze manier met je deel
