In dit blog lees je deel 2 van ’20 Redenen waarom je maar niet in beweging komt’.
Vorige week las ik een interessant artikel over twee onderzoekers (Kahneman en Tversky) die in de 90’er jaren onderzoek hebben gedaan naar onder andere cognitieve fouten. Oftewel de manier waarop wij mensen waarnemen, denken, interpreteren en op basis daarvan handelen.
Zij toonden bijvoorbeeld aan dat we de neiging hebben om het belangrijker te vinden om te voorkomen dat we iets verliezen dan om te proberen iets van dezelfde waarde te winnen. Sommige onderzoeken wijzen erop dat onze gevoeligheid voor verlies ongeveer twee keer zo sterk is als gevoeligheid voor winst.
Daarnaast hebben we een irrationele voorkeur voor de status quo boven verandering. Dus een overdreven neiging om de huidige situatie als goed te zien en elke wijziging van de huidige situatie als bedreigend of verdacht te zien.
Lees met dit in je achterhoofd eens de volgende 10 redenen om niet in beweging te komen.
- Ongeloof in je eigen kracht en vermogen tot veranderen. Een verandering doormaken begint als eerste met de wens om te veranderen. Minstens zo belangrijk is een diep vertrouwen en geloof in dat je kunt bereiken wat je jezelf wenst. Dat dat mooie, gave, toffe doel voor jou is weggelegd.
- Teveel gefocust op het eindresultaat. Weten waar je naar toe wilt en dan liefst zo concreet mogelijk is handig en verstandig. Maar soms kunnen we onszelf zo blindstaren op de eindstreep dat we vergeten te kijken naar wat er nodig is om daar te komen. Of de weg ernaar toe onvoldoende concreet maken en maar wat doen. Om zo telkens teleurgesteld te constateren dat jouw doel nog mijlenver weg ligt.
- Er is geen urgentie om te veranderen. Zoals je hierboven hebt gelezen, hebben we allemaal de neiging om vast te houden aan wat we hebben. Dat betekent dus dat er vaak een grote nood moet zijn om te gaan bewegen. We zien dat vaak bij mensen die door een reorganisatie met ontslag bedreigd worden. Allerlei irrationele overwegingen zoals ‘dit is al de zoveelste reorganisatie, het zal zo’n vaart wel niet lopen’ of ‘ze hebben vast een fout gemaakt dus ik hoef er vast niet uit’ zijn symptomen om vast te blijven houden aan het oude. Hoe dichterbij de ontslagdatum komt, hoe duidelijker wordt dat de situatie is zoals ie is, hoe hoger de urgentie wordt om in beweging te komen.
- Je luister nog niet echt naar de signalen die in of om jou heen zijn. We kennen het allemaal wel: we hebben ons hoofd al lang geleden tot ons hoofdkantoor gemaakt en de signalen die ons lijf geeft, ondergeschikt gemaakt aan onze gedachten en rationele overwegingen. Vaak vinden we ons haperende lijf alleen maar lastig. Niet nu! Daarnaast zien mensen in je omgeving vaak beter waar het bij jou aan schort dan jezelf. Jij zit immers midden in je eigen situatie. En dan is het soms lastig om van een afstand ernaar te kijken en echt open te staan voor feedback van anderen.
- Veranderen is ook ergens afscheid van nemen. Iets loslaten. Dat zorgt vaak voor dualiteit. Want hoe graag je gewenste verandering ook wil, je raakt ook iets kwijt. Soms realiseer je je dat pas tijdens het proces van veranderen maar vaak voel je intuïtief op voorhand al aan wat je achter je moet laten. Het mooie is wel dat de herinnering hoe dan ook blijft. Dat dan weer wel.
- Veranderen op de verkeerde laag. Dit vind ik nog immer een uitdaging. Er zijn zoveel lagen of nivo’s waarop je kunt veranderen. Bijvoorbeeld je gedrag aanpassen, nieuwe vaardigheden aanleren, werken aan je interactie met anderen, je overtuigingen aanpakken, systemisch een beweging maken, je omgeving veranderen, op zoek te gaan naar je zingeving, een spirituele reis maken of aan de slag met je identiteit. Op welke laag bereik je het meest ideale en duurzame effect?
- Een quick fix willen. Een oplossing willen die je naar voren laat bewegen. Terwijl de kans groot is dat je eerst naar die kant moet bewegen waar pijn op zit of waar het zwaar is.
- Afwachtende houding: het komt vanzelf wel goed. Komt tijd, komt raad. Als ik maar lang genoeg wacht. Zo’n instelling wil misschien nog wel werken bij mailtjes of dossiers waar je liever niet mee aan de slag wil. Maar met een innerlijke verandering zul je toch echt zelf aan de slag moeten door je eigen regie te pakken.
- Teveel ineens willen. Oh, die is ook zo herkenbaar! Voor jou ook? Oftewel: met grote stappen snel thuis willen zijn. Om vervolgens af te haken omdat het resultaat niet snel genoeg komt of uitblijft. Over een vicieuze cirkel gesproken….
- Je karakterstructuur onvoldoende kennen en inzetten. Een karakterstructuur zegt iets over jouw manier om je in de wereld te handhaven en geeft een schat aan informatie over jouw kwaliteiten, ontwikkelpunten, maskers en helpende en belemmerende patronen. Hoe ziet jouw structuur eruit en hoe kun je er lessen uit trekken zodat je succesvol in beweging komt?
Ik gun je een boeiende, veranderende periode toe. Want zoals ik laatst ergens las: als je niet de randen van je grenzen verkent, zal je ook nooit weten hoe groot je kennis kan zijn, welke kansen er nog liggen en welke sturing je kan geven aan je leven!
